გერმანიის გაერთიანება როგორც ფაქტი ოფიციალურად მოხდა 1871 წლის 18 იანვარს, ვერსალის სასახლის სარკეებიან დარბაზში, საფრანგეთში. საფრანგეთ-პრუსიის ომში საფრანგეთის კაპიტულაციის შემდეგ, გერმანული ქალაქების პრინცები იქ შეგროვდნენ რათა ვილჰელმ I პრუსიიდან გამოეცხადებინათ გერმანიის იმპერიის იმპერატორად. არაოფიციალურად გერმანულ ენოვანი მოსახლეობის გაერთიანების პროცესი უკვე ერთი საუკუნე იყო რაც მიმდინარეობდა.
გერმანია დღეს და გერმანია 1871-1918 წლისთვის
საღვთო რომის იმპერია რომელიც მოიცავდა 300-ზე მეტ დამოუკიდებელ ქვეყანას, მესამე კოალიციის ომში ფრანც II-ს დამარცხების შედეგად დაიშალა. მიუხედავად პოლიტიკური, ადმინისტრაციული და საკანონმდებლო განცალკევებისა, ძველი იმპერიის ტერიტორიაზე მაცხოვრებელ ხალხებს ჰქონდათ საერთო ენა, კულტურა და ტრადიციები, რომლებიც რევოლუციური და ნაპოლეონის ომებისა შემდეგ კიდევ უფრო განმტკიცდა. ევროპულმა ლიბერალიზმა გამოაჩინა მმართველობის დინასტიური და აბსოლუტური მონარქიის მოდელებიდან უფრო თანამედროვე სოციალურზე ცვლილების შესაძლებლობა.
ნაპოლეონის ომების შემდეგ გამართულ ვენის კონგრესზე (1814-1815 წლები) წარმოქმნილმა გავლენის სფეროებმა ცენტრალურ ევროპაში პრუსიის დომინირება გამოკვეთა, რამაც გერმანულ სახელმწიფოებზე გავლენისთვის ავსტრია-პრუსიის მეტოქეობა გამოიწვია. ეს იძლეოდა გერმანიის განვითარების ორ შესაძლებლობას: Kleindeutsche Lösung - მცირე გერმანია (გერმანია ავსტრიის გარეშე) და Großdeutsche Lösung - დიდი გერმანია (გერმანია ავსტრიით).
ისტორიკოსები კამათობენ იმაზე, ჰქონდა თუ არა ოტო ფონ ბისმარკს გეგმაში ჩრდილო გერმანიის კავშირის გაფართოება და დამოუკიდებელი გერმანელი ქვეყნების გაერთიანება თუ მას უბრალოდ უნდოდა პრუსიის ძალაუფლების გავრცელება. თუმცა თანხმდებიან იმ საკითხში რომ მისმა რეალურმა პოლიტიკამ მოახდინა XIX საუკუნის პოლიტიკის და სახელმწიფო მოწყობის შეცვლა. დანიურმა და ფრანგულმა ნაციონალიზმმა ასევე ნაპოლეონის ომებმა (განსაკუთრებით ექვსი ერის ომი) და პრუსიის სამხედრო და ეკონომიკურმა ძლიერებამ გამოიწვია გერმანიის საკითხის მცირე გერმანიის სასარგებლოდ გადაწყვეტა, რომელიც საბოლოოდ 1871 წელს დამტკიცდა.
No comments:
Post a Comment